Parksburg Airport

Fredag 20. august var avreise dag frå New York til vertsfamiliane. Flyet mitt gjekk 06.10 og eg måtte stå opp kvart over tre! 03.15! Det var ein trøtt liten gruppe som tumlet ut i bussen kvart på fire. Det var ein lang kø med innsjekkinga, men den var heldigvis ikkje like treig som den ved tollkontrollen.

Først gjekk flyet til Washington D.C før vi tok eit bittelite, "Widerøe-stil", propellfly vidar til Parksburg. Det var fem pasasjerer om bord i flyet! 40% utvekslingsstudenter :P Det første som slo meg når flyet letta var kor flatt alt var. Milevis med store åpne sletter, uten ein liten hump i sikte. Etter kvart som vi kom nærare destinasjonen, blei det meir "liv" i terrenget. Det det var fortsatt flatt, men skogen begynte å vokse tett og det blei meir kupert. Som eit papir som har blitt krøllet sammen og bretta ut igjen.

Etter ein del turbolens og eit lite skrik frå dama ved siden av meg, landa vi på Parksburg flyplass. Ein bitteliaten flyplass på ein topp midt i skogen. Flyet parkerte utanfor terminalen. Gjennom glassveggene såg eg tre skikkelser, Vertsfamilien. Det var ikkje vanskelig å kjenne dei igjen frå bildene eg har sett på facebook. Men det var ein ganske rar opplevelse å komme inn i terminalen og hilse på familien din for dei neste 10 månane. Det var nesten uvirkelig. Eg har venta i 6 måner på å komme her, men det har ikkje heilt gått opp for meg enda.

Eg ligg 5 dager på etterskudd med bloggen, men no gidd eg ikkje skrive meir... Til neste gang kan de glede dykk til bilturen heim frå flyplassen, legebesøk og soccertrening!

Kan ikkje du kommentere viss du leser dette? Berre legge igjen eit lite mellomrom eller noe?? :)